(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников)
Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска слава, а е премиерно одиграна на Бродвеј во 1968 година со во тоа време славниот Пет Хингл во главната улога. Оваа пиеса обично е поставувана како камерна пиеса во која и самата приказна го наметнува тој просторен прерогатив. „Цена“ е пиеса која говори за периодот на обезвреднувањето во САД, кога се она што значело меркантилиевски однос се сведувало на контраверза и предизвикувало општа депресија. Но, во оваа пиеса Милер ја вовлекува и интимната нотка (како и во секоја друга пиеса) и поставува едно многу важно прашање: колку нашиот животен простор говори за нас, за нашите животни трауми и недозрабирања. Навидум многу симплифицираната состојба на продажба на стариот мебел во семејната таткова куќа се издигнува до тежок и масивен семеен конфчликт меѓу двајца браќа, една суштествено болна ситуација со големи последици. Но дали последиците се големи? Виктор Франц го продава мебелот на прагот од својот педесетти роденден, полицаец кој како што кажуваат забелешките произлегува од прототип на човек кој бил блисок пријател на самиот Артур Милер и кој се викал Ирвинг Абрамс, а кој бил студент на Колумбија универзитот и имал највисок IQ во полициските сили на Њујорк. Оженет со Естер, убавица која има сериозни проблеми со алкохолот овој веќе поранешен полицаец сака да се ослободи од мебелот на поткровјето од татковата куќа. Процесот на продажба шти ај води Грегори Соломон, руски евреин, трговец со антиквитети кого големиот британски театарски критичар Мајкл Билингтон го окарактеризира како „блажено комична креација која, на почетокот, изгледа како да заскитала од претстава на Нил Сајмон, но кој знае дека ова е неговата последна шанса да му пркоси на времето“, ја прекинува братот на Виктор Франц, Волтер Франц, успешен доктор кој со години не зборувал со Виктор.
Она што импонира во претставата на Александар Ивановски е успешното справување со масивниот текст на Артур Милер и одличното навраќање кон реализмот кој е алфа и омега во театарската уметност. Не излегувајќи од каноните на самата пиеса, Ивановски гради претстава која е чисто актерска и тоа е една од нејзините најблагородини чинители затоа што невидливоста на режисерот во самиот тек на претставата е, всушност негова најголема експонираност. Логичниот и повремено тензичен мизансцен го фокусира дејствието во нешто што се вика консеквентно решавње на проблемот и тематската определба. Во здравите режисерски раце на овој млад режисер беа четирите одлични актерски сензибилитети кои ни докажаа дека мошне успешно можат да одиграат и ликови триесетина години постари од нив. Овде е во прв план Томислав Давидовски кој ликот на Виктор Франц го донесува многу животворно, навлегувајќи во сите негови емотивни трауми и што е најважно успевајќи да ги сокрива како би ја задржал цврстината на полицаецот, една компонента која говори за проникливоста на овој млад актер. Виктор Франц е во некоја рака и најмасивната улога во ова апиеса и младиот Давидовски ја понесува во својот актерски хабитус со голема актерска енергија. Елена Кузманов не импресионира со сопругата на Виктор, Естер, која тешко може да се ослободи од нејзината наклоност кон алкохолот, сопруга која во секој момент го истура нејзиното разочарување од заедничкиот живот и несреќниот брак. Оваа млада актерка одлично ја одигрува вамп дамата налик на Ким Бејсингер од Л.А. Доверливо, трауматизирана и загадочна онолку колку што е загадочен и целиот проблем што го има нејзиниот сопруг со својот такто и својот брат. Горан Ников стариот руски евреин Грегори Соломон ни го презентира во еден хумористичен тон со сјајни говорни валери градејќи лик на човек којсе обидува целиот свој несреќен живот да го гледа од светлата страна. И конечно, Хари Михајловски кој здржаниот, но очаен лекар Волтер, ни го донесува со една суптилна говорна партитура која со својата опозитност кон другите ликови делува многу продуктивно. Овој талентиран млад актер ја води оваа линија на човек чија неоправданост е единственото што го довело до домот на неговиот татко многу сигурно со одлична поставеност на ликот; се на се едно мудро експонирање на лик кој се обидува да ја преврти драмската ситуација и да ја поведе во негова насока.
Во едноставната сценографија на Ненад Тонкин и низ преводот на Марио Стојаноски, „Поткровје“ е претстава која делува совршено живо, со актерска енергија која плени и поттикнува. Секако, ова театарско дело е уште еден бисер на македонската независна театарска сцена која зема се поголем замав, а уметноста на младите актери и режисери се повеќе и повеќе се валидизира.
Фотографии на Кире Галевски
Рецензија на Сашо Огненовски
Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
