Деновиве целата книжевна јавност ОЧЕКУВА претседателката на Собранието на ДПМ да свика вонредно изборно собрание во Друштвото
(или во најмала рака да се одважи со некаква изјава околу моменталните случувања).
Во меѓувреме, поттикнат од коментарите (главно од оние коментари полни со осуда) што ги читам по Фејсбук, сакам да изразам три размисли.
1.
Откако осум од девет членови на Претседателството на ДПМ на 4 октомври поднесоа оставка од позициите, во неколку коментари прочитав дека нивната реакција била „задоцнета“, дека требало многу порано да поднесат оставка. Воопшто не се согласувам со таквите осуди и сметам дека се неправедни, па и навредливи кон овие осум членови. Осумте членови што поднесоа оставка го направија тоа откако цела една и пол година се трудеа да бидат што поконструктивни, да соработуваат и да придонесат за Друштвото да функционира на што подобар начин. Таквото нивно дејствување вроди со конкретни резултати: успешно беа организирани годишните награди на ДПМ, излегоа неколку броеви на списанието „Стожер“, се организираа настани… Сакам да ги пофалам осумте членови на ДПМ за сиот труд, за влогот во заедничкото работење, и најпосле, за сите дадени шанси на врвот на раководството на ДПМ да ја увиди штетноста и контрапродуктивноста на своето исклучувачко работење, и да почне да го води Друштвото согласно Статут. Поради својата професионалност, и пред сè поради вербата во заедништвото што ја имаа осумте членови, нивното поднесување оставка не е „задоцнета реакција“, туку е вистинска доблест, пример за другите.
2.
Еден член на Претседателството си поднесе оставка уште во септември минатата година, само четири месеци по востоличувањето на новото раководство на ДПМ. Може да се рече дека членот умеел да ги предвиди идните случувања во Друштвото, но тука пригодно е да се спомене една изрека која обично му се припишува на А. Линколн: „најдобриот начин да ја предвидиш иднината е самиот да ја создадеш“. Во секој случај, како и обично, и тука има повеќе вистини. Некој може овој чин на излегување од Претседателството да го осуди како „избрзана одлука“. Но, друга вистина е таа дека пребавното, прехаотичното и преисклучувачкото „менаџирање“ на Друштвото од страна на врвот на неговото раководство просто не одговара на активната и исполнителна работна динамика на која е навикнат тој член. При поднесувањето на оставката, овој член изјави дека планира да придонесе на поинакви начини за македонската книжевност и за писателите – нешто што впрочем и го сведочиме.
3.
Најпосле, иритира мелодрамската поделба на „добри“ и „лоши“ постапки од членови на ДПМ (при што обично се става акцент на осудата). Како главен „лош“, сепак, е претседателот во оставка. Читајќи ги изјавите и коментарите на Фб, се добива впечаток како сè што направил тој да е за осуда, и како да нема ништо добро во неговиот довчерашен ангажман. Мислам дека не е фер категорично да се порекнуваат сите негови напори: не е фер да не се цени делумното уредување на просториите на ДПМ, да не се цени договарањето попуст за членови на ДПМ во МНТ и во две книжарници, неколкуте успешно организирани настани (се сеќавам на едно убаво пладне посветено на преведувачката и македонистка Олга Панкина), воведувањето годишна членарина… Фер е да се признае дека тоа се активности што сепак бараат напор – независно од тоа што како пресудно за неславното завршување на мандатот на претседателот се покажа неговото исклучувачко работење (кое, во крајна линија не е само негово: не треба да се зборави дека во врвот на раководството на ДПМ многу влијателна улога има и Претседателката на Собранието на Друштвото – од која сега се очекува да свикаИзборно собрание)
Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
