Култура

„Вистинита но не многу веројатна…“ на Влада Урошевиќ е добитник на „Роман на годината“

Романот  „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“ од академик Влада Урошевиќ (1934, Скопје) ја доби наградата „Роман на годината“ за 2022, која што ја доделува  Фондацијата „Славко Јаневски“. Романот е седми поо ред на овој автор, во издание на „Арс Либрис“, дел од „Арс Ламина – публикации“ и беше промовиран во февруари, а промоптор беше Јелена Лужина, познат театролог, која се јавува и како автор на поговорот. 

Беа одржани четири состаноци, а по трите изборни круга во финалето за наградата влегоа романите: „Папокот на светлината“, од Венко Андоновски, во издание на „Три“, „Писмо за Глорија“ од Живко Грозданоски, во издание на „Или Или“, „Столб што пее“, од Томислав Османли чиј издавач е „ВиГ Зеница“ како и романот „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“ од Влада Урошевиќ. Романот на годината за 2022 година беше избран со тајно гласање и со мнозинство гласови на последниот одржан состанок.

За да може еден роман да се носи со провокативноста на толку долг наслов, навистина мора да е врвно напишан. Овој наслов, што само го најавува патешествието на семејството Пустополски, претставува вистинско читателско уживање.

Влада Урошевиќ, оживувајќи го архаичниот македонски јазик, во романот „Вистинита но не многу веројатна историја за семејството Пустополски за куќата покрај Вардар и за четирите прстени“, ја раскажува историјата на скопското семејство Пустополски, вешто ја вовлекува во приказната на еден толку ненаметлив начин, оставајќи го притоа читателот во пријатни чувства и задоволство по секоја прочитана страница. Нестандарден во секоја смисла, романот на Влада Урошевиќ ни се обраќа преку своите протагонисти со променлива среќа и ни говори за животот од некое друго, сега веќе далечно време коешто минувало пред лицето на Вардар каков што не го знаеме, а сведочело многу убави и неубави нешта.Време кое во романот започнува во летото 1898 година, а трае се до првите децении по завршувањето на Втората светска војна. Приказната вовлекува со својата ноншалантност, со одмереноста, импресивната фантазија и со сериозно изградените ликови по профил и тежина. Во овој роман има нешто „пркосно“, нешто кое ненадмено отскокнува од другите, а тоа го можат само најдобрите“, посочува жири комисијата.

Наградата, чиј генерален покровител е „Комерцијална банка“ АД Скопје, се состои од плакета, оригинална статуетка и паричен износ од 150 илјада денари.

-Чест ми е што ја добивам оваа награда што ја доделува Фондацијата „Славко Јаневски“, зашто со Славко имавме динамично пријателство- од жестоки караници до искрени дружења. Тој е еден од најомилените ликови во мојот живот и кариера. Романот го пишував две и пол години, со големи напори да го задржам темпото, да се пишува секој ден. Мојата опсесија со куќи е дамнешна и е поврзана со мојот живот. Во овој роман таа куќа е главната личност. Куќата во животот ми е нешто многу значајно. Сум живеал во бурни времиња и од седум куќи сум бил насилно иселуван. Разни војски ме иселувале насилно, а од седмата куќа насилно сум иселен поради земјотресот, и веројатно така се родила опсесија кај мене за една куќа која стои со векови цврсто на едно место и има некој свој живот кој го дели со нејзините жители, рече лауреатот на наградата, академик Влада Урошевиќ, денес на прес- конференцијата во Скопје, по повод врачувањето на наградата.

Урошевиќ е еден од најпознатите македонски книжевни и културни дејци. Твори во речиси секој жанр и секоја форма: поезија, расказ, роман, есеј, патопис, книжевна и ликовна критика, книжевна теорија и превод.  За своите дела и преводи е добитник на многубројни награди и признанија: трипати на наградата „Браќа Миладиновци“ за најдобра поетска книга на „Струшките вечери на поезијата“, двапати на наградата „Стале Попов“, двапати на наградата „Григор Прличев“ за најдобар препев. Освен домашните, носител е и на неколку странски признанија. За својот книжевен и преведувачки опус, пак, именуван е првин за витез на Редот на уметноста и литературата, а потоа и за офицер на истиот Ред од Владата на Република Франција. 

Автор: