Микрокосмосот на малиот човек
— 8 август, 2021(За претставата „Шапка, чоколадо, анус и уште нешто“ по текст на Ханох Левин, во режија на Ана Батева, а во продукција на Театарот „Златен елец“ во Скопје)
Кога гледате претстава на празна сцена понекогаш имате впечаток дека сцената е преполна со многу нешта, чиј колорит останува во вашата глава во вид на претпоставки, впечатоци и сеќавања. Питер Брук токму во својот „Празен простор“ вели: „Сценскиот простор има две правила: се може да се случи и нешто мора да се случи.“ Да, недвојбено е тоа дека актерот е единица мерка за просторот, но и за времето на сцената. Претставата „Шапка, чоколадо, анус и уште нешто“ импонира токму со живоста на актерот на таа празна сцена. Театарот „Златен елец“ и оваа година ни донесе на сцена интересна претстава која има вариететски шмек, но и претстава која на многу чуден, по малку Брехтовски начин проговорува за малиот човек, за неговата мазохистичка погубност, но и за искреноста, невиноста и чувствителноста. Оваа претстава е работена по текстот на познатиот израелски автор Ханох Левин „Старицата од Калкута“, но нејзината специфика ни поткажува дека е тоа претстава на актерите и на режисерката Ана Батева. Дистанцата која режијата ја поставува уште на почетокот од претставата ни наметнува дека се работи за една многу интересна параболичност која плени, но и по малку интригира.
Соголената вариететност во оваа претстава е генералната траекторија низ која се движи режиската замисла на Ана Батева. Таа без костимската блескостност и колоритност гради претстава врз остатоците од материјалното богатство со длабока посветеност ан филозофијата токму на „малиот човек“. Иако тоа е индикативно во текстот, Батева успева од неговиот поттекст да направи една црно-бела варијанта која на мигови потсетува на Чаплиновите, но можеби повеќе на Бастер Китоновите слепстици. Така кониципирана, оваа претстава многу лесно се лизга по вниманието на гледачот, што би рекол дека е прилично мудро затоа што на таков начин дистанцата е поголема и суштинските проблеми стануваат повидливи. Сите несреќи на „малиот човек“ во оваа режија стануваат колективна биографија која низ циничните салви ја засилува својата порака повторно до малиот човек кој седи во публиката. Она што, всушност, најмногу плени во оваа режија е суптилното одделување од реалноста. Овде повторно ќе го цитирам Брук кој вели дека „Реалноста е збир со многу значења“. Таа патека е вистинската за оваа претстава која е полна со силни режиски и актерски варијации.
Да, празниот простор ги отвори можностите на актерите и актерките широко да го рашират својот талент. Би било многу неблагодарно да се издвои некој од нив, но од друга страна би било мошне продуктивно да се истакне нивната компактност и посветеност. Целиот актерски ангажман на шесте актери и актерки зрачеше со голема енергија. Имено, претставата расте заедно со компактните ликови и крокија кои тие ги толкуваа, а сите ликови беа со предзнак на една губитничка филозофија, но со специфика која дефинитивно жанровски го одредува ова театарско случување. Најинтересно во целиот актерски ангажман е тоа што актерите и актерките играат и доминантни и субмисивни ликови. Хуморните елементи се оние кои ги измамија и аплаузите од публиката. Надица Петрова, Бобан Алексоски, Димитрина Мицкоска, Григор Јовановски, Миа Кантарџиева и Давид Илиќ создадоа конгломерат од ликови кои, како што посочив погоре го одбележуваат „малиот човек“, неговите животни патеки, амбиси и недоречености. Суптилниот Брехтијанизам во нивната актерска игра е точка на „и“ во компактноста на ликовите кои се прелеваат еден во друг и се вмрежуваат низ таа вариететски акцентирана театарска одредница. Овие шест актери со својата егзактност во актерскиот израз, а и со својата актерска преданост покажаа дека актерот е алфа и омега во претставата и дека токму неговото присуство во најголема мерка го детерминира театарскиот чин. Самите актери говорат дека нивната претстава е еден вид на „панк-рок кабаре кои се борат против статус квото на апсурдните случувања околу нас. “ Јас би додал дека „Шапка, чоколадо, анус и уште нешто“ е апурдистичко вариете кое ја разобличува човечката небрежност и го отсликува страдалничкиот „портрет“ на малиот човек, оној кој го има во голем број околу нас и на кого, за жал се мисли многу малку.
Музиката на Стефан Здавески е остра и динамична. Таа го подигнува расположението и го градира дејствието поставувајќи се како еден вид на аудитивна рамка во текот на претставата, додека дизајнот на Христо Христов импонира со својата суптилност и ненаметливост.
„Шапка, чоколадо, анус и уште нешто“ е претстава која импонира со својата едноставност и храброст. Конципирана во цврсти режисерски рамки, таа се движи по тенките рабови на театарската парабола чии повремени излегувања од четвртиот ѕид значат екстензирање на нејзиниот значенски сегмент. Секако, овој среќен спој на одлична актерска игра, силна порака пренесена преку извонредната актерска игра е театарски продукт на независната сцена кој вреди да се погледне. Генерална е забелешката дека независната сцена во нашава земја многу сериозно се заканува да ја засени онаа, институционалната која се уште е во длабок сон.
Рецензија на Сашо Огненовски
Автор:
Слични статии
-
-
ПСЕВДОИСТОРИЈАТА НА АМЕРИКАНСКИОТ СОН
12 јули, 2023 -
ИСТОШТЕНОСТА НА ДУХОТ
22 март, 2023 -
Длабоко фундиран минимализам
6 март, 2023
Последни статии
-
Дејан Петровиќ: Интервјуата се секогаш танго за двајца
— 19 ноември, 2024„На окрутноста на животот потребна му е благоста во погледот“, е превод на оригиналното издание „Окрутности живота потребна је благост погледа“, книга од соседството, од авторот Дејан Петровиќ, кој живее во Нови Сад, Србија. Тој зад себе, во неколку децениското пишување, остварил многубројни средби и направил интервјуа со значајни режисери, писатели, со луѓе од уметноста….
-
Нашето културно наследство не е само наша обврска, туку и одговорност кон идните генерации
— 8 ноември, 2024Министерот за култура и туризам Зоран Љутков, во просториите на НУ Завод за заштита на спомениците на културата и музеј – Охрид се обрати на прес-конференција по повод најновите археолошки откритија во Охридско-струшкиот Регион. Станува збор за вредни наоди, околку 80, откриени на локалитет во Охридско-струшкиот регион, односно на некропола од архајскиот период, 6 век…
-
Ново издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“
— 5 ноември, 2024Ново издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. Новото електронско издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. претставува избор на дела од богатиот опус на македонскиот композитор со хрватско потекло, Љубомир Бранѓолица. На повеќе од 40-тина страници се сместени шест нотографирани дела, избор од богатиот…
-
Столе Попов добитник на наградата „Живојин Жика Павловиќ“ за промоција на балканската кинематографија во светот
— 22 октомври, 2024На манифестацијата „Годишни награди за режисерите“, која се одржа во Нови Сад, на истакнатиот македонски режисер Столе Попов му беше врачена наградата „Живојин Жика Павловиќ“ за промоција на балканската кинематографија во светот. Наградата му ја врачи легендарниот актер Предраг Мики Манојловиќ, откако воведно обраќање имаше Ненад Павловиќ, и самиот режисер по професија и син на…
-
Гран при на „Киненова“ за филмот „Жена-убиец“ на грчката режисерка Ева Натена
— 21 октомври, 2024Во Домот на културата „Билјана Беличанец“ синоќа, на последната фестивалска вечер, во преполната сала во присуство на бројни филмски работници, уметници, актери, режисери, претставници на политичкиот и културниот живот на земјава и претставници на дипломатскиот кор беа доделени наградите на 9. издание на МФФ Киненова. „Гран при“ доби филмот „Жена-убиец“ на грчката режисерка Ева Натена,…
-
Познатиот австриски режисер Улрих Зајдл е лауреат на „Киненова, фестивал кој се отвора утре со „Јон Вардар против галакцијата“ на Гоце Цветановски
— 14 октомври, 2024Австрискиот режисер Улрих Зајдл е годинешен добитник на Наградата за животно дело на Меѓународниот филмски фестивал „Киненова“. -Со нас денеска е еден од најинтересните филмски автори, сценарист, режисер и продуцент, Улрих Зајдл од Австрија. Режисерот кој уште пред да го побуди вниманието во 2001 година со „Тегобни денови“, го побуди вниманието и пред тоа на…
-
„Што е прво? Филмот или приказната“ е мотото на 9. МФФ „Киненова“
— 7 октомври, 2024МФФ „Киненова“ ќе се одржи по деветти пат од 15 до 20 октомври, со македонскиот долгометражен анимиран филм на Гоце Цветановски „Јон Вардар против Галаксијата“. -На мое големо задоволство Тематски би ја започнал истата претставувајќи го овогодинешниот фестивалски слоган: Што е прво? Филмот или приказната? Огромна благодарност за целиот визуелен идентитет на овогодинешното издание на…
-
45. ИФФК „Браќа Манаки“: Иднината на фестивалот зависи од она што ќе им го пренесеме на младите
— 1 октомври, 2024На годинешното 45 издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“, најстар фестивал и еден од трите фестивали во светот посветен на кинематограферите, кој се одржа од 21 до 27 во Битола, главната награда „Златна камера 300“ му припадна на германскиот филм „Наставничка канцеларија“ односно на кинематограферката Џудит Кауфман. Секако, одличен филм, безвременски, што…
