Сликата на Доријан Греј е приказна за судбоносниот портрет
— 23 април, 2017Филмот „Сликата на Доријан Греј”, во кој главниот лик посакува да го сопре времето и да остане вечно млад, го прослави авторот на сликата работена за овој филм, американскиот уметник Иван Олбрајт. Најексплоатираната и омилена тема на овој сликар била распаѓањето. Затоа, приказната за судбоносниот портрет кој што немилосрдно го покажува постепеното распаѓање на портретираниот јунак во филмот, била како створена за неговиот штафелај. Премиерата на филмот, во далечната 1945 година, му донела инстант слава на овој автор, по што го паметат и денес.
Иван Олбрајт (Ivan Le Lorraine Albright) се родил пред 110 години во САД, во близина на Чикаго, а умрел во ноември во 1983 година. Творештвото на Олбрајт, неговиот реалистичен начин на претставување, но и претераноста во описот на распаѓањето и расипаноста бил основниот услов што го направил прикладен токму тој да биде ангажиран во проектот на филмот. Поканата да наслика слика, околу која се одвива главното дејствие на филмот, ја добил во 1943 година, за филм работен според истоименото дело на Оскар Вајлд, „Сликата на Доријан Греј”, во режија на Алберт Левин. Неговиот начин на сликање бил како создаден за потребите на филмот. Неговиот брат-близнак, кој исто така е сликар (како и нивниот татко), ја направи оригиналната слика со ликот на Доријан Греј, пред да почне процесот на стареење. Основната идеја во филмот е стареењето и како се носиме со тоа менување. Главниот лик во филмот, Доријан Греј, посакува наместо тој, неговиот портрет да старее што и му се остварува. На крајот на филмот, соочен со реалноста, кога сите околу него се умрени или многу остарени, а тој останал ист, ја уништува сликата на којашто портретот станува млад како на почетокот, а главниот лик умира со престарен лик речиси во распаѓање.
Оваа последна етапа на преобразбата на портретот од „прекрасна младост и убавина” во еден остарен изнемоштен набрчкан лик е насликан со многу детали. Сликата е одраз на лична филозофија на уметникот, дека во секој животен период е присутен и развојот, но и распаѓањето. После овој филм, Иван Олбрајт се стекнува со голема слава.
Олбрајт се смета како автор кој бил многу плоден за време на неговиот долг творечки живот. Живеел 86 години. Покрај сликањето работел графики и резби во што бил исто толку успешен. Во сликањето бил многу голем ситничар, и особено внимание им посветувал на деталите во неговите слики, пристапувајќи кон сериозна и детална подготовка пред секое сликање. Ќе остане забележан во историјата на сликарството по неговото реалистично претставување на распаѓање, гнилеж и расипаност. Во неговото творештво се фокусирал на неколку теми, осврнувајќи се особено на смртта, животот, на материјалното, на духовното и на ефектите на времето, како одредена рефлексија врз самото постоење. Создавал многу комплексни дела, а за тоа зборуваат и насловите кои одговараат на нивната комплексност. Авторот не им ставал наслови на неговите дела се додека тие не биле комплетни, а за тоа време тој имал неколку варијанти на наслови и тоа повеќе поетични отколку описни, пред да се одлучи за еден. На пример, „Сиромашна соба – Нема време”, „Без крај”, „Нема денес”, „Единствено засекогаш”, „Засекогаш и засекогаш без крај”.
Иван Олбрајт се школувал на Универзитетот „Еванстон“ и на Универзитетот во Илиноис, пред Првата светска војна. После војната се усовршувал на Институтот за уметност во Чикаго и кратко на Академијата за фини уметности во Пенсилванија, како и на Националната академија за дизајн, во Њујорк. Во 1927 година уметникот се населува во близината на Чикаго, кога се посветува на самопортретирање. По три години ја комплетирал серијата на портрети на кои се гледа созревање, млитави проститутки како гледаат во огледало – „Доаѓајки во светот на душата наречен Ида”. Ултрареалистичен, тој на неговите слики го претставил уништувањето на времето преку потресни, ужасни и поразителни детали. Неговата прва самостојна изложба била одржана во Чикаго истата година. Веќе следната година Иван Албрајт го создава неговото најпознато дело, „Тоа што требаше да го направам, а не го направив”. Од сликата се чувствува преплашеност, а на неа е насликана стара врата на која бил закачен венец за погреб. Ова дело било завршено во 1941 година и се смета за едно од неговите ремек дела. Бледоста, вонземската светлост и халуцинирачко множење на деталите во сликите на Иван Олбрајт пренесува една атмосфера во која што зрелоста преминува во процес на распаѓање што кај гледачот предизвикува емоции на морбидност. Неговиот портрет којшто бил користен за крајната сцена за филмот „Сликата на Доријан Греј” бил работен во текот на 1943-44 година.
Автор:
Слични статии
Последни статии
-
Мирко Попов: „Мораме да се бориме за секој милиметар нормалност. Психички ни е неопходна таа борба. И музиката ни е неопходна.“
— 27 март, 2024Навикнат сум да живеам во комплетно недоразбирање со мнозинството. Порано мислев дека ако дадам сè од себе, во еден момент ќе се разбереме и ќе заживееме среќно и весело до крајот на животот. Тоа кога бев млад. Сега кога сум поискусен, кога можам да ги согледам дури и резултатите од сопствените залагања, јасно ми е…
-
Почина Слаѓана Милошевиќ иконата на новиот бран во поранешна Југославија
— 26 март, 2024На 69-годишна возраст почина Александра Слаѓана Милошевиќ, иконата на новиот музички бран во осумдесетите години во поранешна Југославија. Важеше за икона која ги рушеше сите табуа, а на пошироката јавност ѝ е најпозната по хит-нумерата „Принцеза“ која во 1984 година ја сними со Дадо Топиќ. Вистински бум направи со антологискиот хит и спот „Мики, Мики“…
-
Почина Томислав Петернек, легендарниот фотограф кој ги овековечи последиците од скопскиот земјотрес
— 24 март, 2024Познатиот српски фотограф Томислав Петернек почина на 91-годишна возраст во Белград. Тој беше носител на највисоките титули во професијата и добитник на повеќе домашни и меѓународни награди, а неговите фотографии беа објавени во најзначајните светски весници, пренесува РТС. Томислав Петернек е роден 1933 година во Винковци, а со фотографија се занимава од 1954 година, пишува…
-
ПОЧИНА МИРКО ПОПОВ, ЕДЕН ОД ПИОНЕРИТЕ НА ЕЛЕКТРОНСКАТА СЦЕНА ВО МАКЕДОНИЈА
— 24 март, 2024Денеска по кусо боледување почина еден од највлијателните и најуспешни скопски диџеи, музичари, композитори, текстописци, издавачи и продуценти Мирко Попов. Попов е роден во 1972 година во Скопје. Израснат во Градски ѕид, како што и самиот велеше во неговото „кучкар маало“, почнува да купува плочи и ја засакува музиката уште од основното училиште, што логично резултираше со првите…
-
Лидија Димковска е добитничка на наградата Роман на годината за „Единствен матичен број“
— 15 март, 2024Романот „Единствен матичен број“ на Лидија Димковска е добитник на наградата „Роман на годината“ за 2023 година што ја доделува Фондацијата за унапредување и промоција на културните вредности „Славко Јаневски“. Објавувањето на добитникот на наградата се одржа денеска во кафе-книжарницата „Буква“, а за победникот одлучуваше жири-комисија составена од Влада Урошевиќ, Бранко Цветкоски, Марија Ѓорѓиева, Сашо…
-
Пет романи во најтесен избор за наградата „Роман на годината“
— 11 март, 2024„Единствен матичен број“ од Лидија Димковска („Три“), „Ако се родат некакви чувства: зборник за љубовта на Гоце и Јанка“ од Блаже Миневски („Матица македонска“), „Заборав“ од Томислав Османли („ВиГ Зеница“), „Сѐ уште можам нешто да сторам“ од Фросина Пармаковска („Или – или“) и „Зелениот дворец“ од Сибо („Арс Либрис“) се петте романи што се најдоа…
-
ВРЕДНОСТА НА СПОМЕНИТЕ И НЕДОРАЗБИРАЊЕТО
— 18 февруари, 2024(Кон претставата „Поткровје“, по драмскиот текст „Цена“ на Артур Милер во продукција и режија на Александар Ивановски во копродукција со Македонскиот народен театар од Скопје. Главни улоги: Томислав Давидовски, Хари Михајловски, Елена Кузманов, Горан Ников) Двоактната пиеса на Артур Милер е напишана во далечната 1967 година, веднаш по неговите големи пиеси со кои стекнува светска…
-
ОБЛАК ЧИСТА АКТЕРСКА ИГРА
— 13 февруари, 2024(Кон претставата „Бура и продор“ по концепт и режија на Теа Беговска, а во продукција на Интернационалниот театарски фестивал „Скупи“. Главни улоги: Илин Јовановски, Дениз Рустеми, Бојан Лазаров, Миа Кантарџиева Петровска, Тодор Стојковски, Дин Ибрахим) Најпознатата сентенца на Питер Брук во неговото капитално теоретско дело „Празен простор“ вели: „Можам да земам кој било празен простор…
