Култура

Научници открија ретки, недопрени џебови од морска вода од последното ледено доба

 Уникатна „архива“ на океанска вода, од последната ледена доба, којашто е од пред околу 20.000 години, е откриена од страна на екипа предводена од геохемичарката Клара Блетлер од Универзитетот во Чикаго, за време на експедиција во Индискиот Океан. Палеокеанографијата, која го истражува составот на античките океани изгубени во историјата, речиси секогаш се потпира на овластени методи бидејќи таквите водни тела се исчезнати многу одамна. Но, ако го имате вистинскиот брод и дупчалка, изгледа дека некогаш можете да ги допрете исчезнатите океани директно во изворот – што е еднакво добро како да имате временска машина. 
Додека ги проучувале морските седименти на Малдивите, истражувачите откриле нешто што не очекувале да го пронајдат – директен доказ за тоа каков би бил океанот за време на последниот глацијален максимум. 

Дел од извлечените јадра Фото: Science Alert

– Претходно сè што имавме за да ја реконструираме морската вода од последната ледена доба беа индиректни патокази, како фосилни корали и хемиски белези од седименти на дното на морето. Но, од сите индикатори изгледа многу јасно дека сега имаме вистинско парче од овој океан стар 20.000 години – истакна Блетлер
Последниот глацијален максимум е кога ледените површини последен пат го достигнале максимумот, пред да почнат да се топат пред околу 20.000 години. Кога се случило тоа големо топење, вистински океан од лед се стопил и се ослободил во солената морска вода. Површината на Земјата оттогаш не ја видела таа античка солена вода. Сè досега. 
Со извлекување километри јадра на карпи закопани длабоко под Индискиот Океан истражувачите пронашле траги од изгубениот океан апсорбирани во порозните камени формации пред многу милениуми, кои биле зачувани таму. 
За време на експедицијата истражувачите извлекле повеќе од три километри седиментни јадра богати со карбонат и успеале да извадат флуиди од пори од длабоките камења – откривајќи различни водни маси со специфични карактеристики на глацијална морска вода и во поголемиот дел непогодена од дифузија или дисперзија. 
Овие техники би можеле да бидат од помош за идните палеокеанографски откритија за други океани или за анализирање на морска вода од други периоди од далечната геолошка историја. Секако, тоа би можело да се случи ако и другите извори на флуиди од пори ја зачувале водата доволно добро и ако може да се пристапи до нив. 
За тоа секако нема гаранции, но фактот дека можеме да најдеме остатоци од загубени океани како овој е прилично неверојатен.

Автор:

Слични статии