Јазикот е клуч за среќа
— 30 ноември, 2017Мојата љубов кон јазикот и кон јазиците ја сметам за семејно наследство. Кога беше задоволна од своето кулинарско дело, на пример супа, мојата прабаба велеше: зготвив супа што зборува седум јазици. За прабаба ми, познавањето некој јазик беше од исклучителна важност. Она што го прави човекот, велеше таа, тоа е неговиот јазик. Неговиот внатрешен јазик, би дополнила јас денес.
Прабаба ми често употребуваше една поговорка: колку јазици зборуваш, за толку луѓе вредиш. Со други зборови, човек има вредност еквивалентна на бројот јазици кои ги владее. Родена во Австро-унгарската монархија, еден вид avant la lettre на Европската унија, нејзината кршеница била напишана на германски, романски, унгарски и на латински. Таа зборуваше повеќе јазици, некои ги научила од своето опкружување, некои пак ги стекнала за време на својот живот во туѓина. Да живее во некоја земја без да го владее нејзиниот јазик, за неа било неприфатливо, непоимливо, недостојно. Целосно го делам нејзиното гледиште.
Супа која зборува седум јазици
Во текот на годините додека живеам во Берлин, градот се претвори во космополитска метропола. Луѓе од цел свет овде го наоѓаат своето одредиште, ја остваруваат својата професионална шанса, можност да преживеат, го исполнуваат животниот сон. Некои се луѓе кои ја одбрале Германија по своја сопствена волја, дури и без доволно знаење на јазикот. Други се бегалци.
Така никогаш не може да се постигне состојба на самоопределување.Некои од новодоселените живеат во интернационално, високопрофесионално милје, каде најчесто комуникацијата се одвива на англиски јазик. За нив германскиот јазик не е пресуден за преживување, па се во заблуда дека не постои принуда да го научат. Постои категорија луѓе кои живеат во паралелно општество, изолирани во своите културни граници и непознавањето на јазикот на земјата каде се доселиле. Од овие кругови особено хендикепирани се жените и младите. Притоа, не е тајна дека самоизолацијата води кон недоволна самодоверба и подразбира загуба на слобода. Така никогаш не може да се постигне состојба на самоопределување.
Прабаба ми, со својата супа која зборува седум јазици, секако го знаела ова. Тоа го знаеја интуитивно и моите деца. По првите недели од наставата во Германија, ми одговараа само на германски јазик. Од почеток сакаа да бидат тукашни, да се присутни, да припаѓаат овде, да бидат дел од целината. Да не бидат осудени на живот во гето.
Самонаоѓање преку јазикот
Како автор, на почеток секојдневно имав помешани чувства. Со себе донесов повеќејазичност, но наскоро се чинеше како да сум ја загубила. Мојот германски јазик беше рудиментиран, не достигаше за да можам да пишувам. Истовремено, се плашев од губење на идентитетот преку промена на јазикот, тоа ме застрашуваше и ми го одземаше здивот. Ме доведуваше до здрвување. Која сум јас без мојот мајчин јазик? Која сум јас во новиот јазик? Дали воопшто сум некој? На оваа состојба на внатрешно разложување, се надоврзуваше чувството на безвредност. На духовно осиромашување.
Се бранев против овие чувства. Ѝ се спротиставив на својата судбина и си го повратив својот внатрешен јазик, научив германски јазик. Се идентификував со него и си го повратив чувството за сопствена вредност. Го прилагодив јазикот на моите потреби, го освежив преку своите сопствени искуства и чувства. Кога по моите книги напишани на романски јазик, ја напишав мојата прва книга на германски јазик, мразот засекогаш беше скршен.
Во денешно време многу повеќе се знае за позитивните и негативните искуства на мигрантите. На мигрантите и на бегалците на располагање им стои и професионална помош. Не само јас лично како единка, туку и Берлин, и оваа земја, станаа свесни колкаво е значењето на јазикот за живот во земјата. Да се надеваме дека дојденците, од каде и да стигнале, ќе ја искористат оваа помош. Дека ќе сфатат оти совладувањето на новиот јазик е клуч кон самопочит, а со тоа води и кон респект и признание од страна на другите. Јазикот е клуч за успех и среќа. И клуч за пронаоѓање на својот вистински идентитет.
Автор:Кармен-Франческа Банчиу
Кармен-Франческа Банчиу е романска и германска писателка и доцент. Од 1990 година живее во Берлин и како слободен автор води семинари за креативно пишување. Од 1996 година пишува и на германски јазик. Нејзини последни издадени дела се книгите „Лесно ветре во рајот” и „Берлин е мојот Париз – приказни од престолнината”.
Извор: http://www.dw.com
Преземено ос Окно.мк
Автор:
Слични статии
-
-
-
Театарската суштина на човечкиот идентитет
17 октомври, 2022 -
Последни статии
-
Дејан Петровиќ: Интервјуата се секогаш танго за двајца
— 19 ноември, 2024„На окрутноста на животот потребна му е благоста во погледот“, е превод на оригиналното издание „Окрутности живота потребна је благост погледа“, книга од соседството, од авторот Дејан Петровиќ, кој живее во Нови Сад, Србија. Тој зад себе, во неколку децениското пишување, остварил многубројни средби и направил интервјуа со значајни режисери, писатели, со луѓе од уметноста….
-
Нашето културно наследство не е само наша обврска, туку и одговорност кон идните генерации
— 8 ноември, 2024Министерот за култура и туризам Зоран Љутков, во просториите на НУ Завод за заштита на спомениците на културата и музеј – Охрид се обрати на прес-конференција по повод најновите археолошки откритија во Охридско-струшкиот Регион. Станува збор за вредни наоди, околку 80, откриени на локалитет во Охридско-струшкиот регион, односно на некропола од архајскиот период, 6 век…
-
Ново издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“
— 5 ноември, 2024Ново издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. Новото електронско издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. претставува избор на дела од богатиот опус на македонскиот композитор со хрватско потекло, Љубомир Бранѓолица. На повеќе од 40-тина страници се сместени шест нотографирани дела, избор од богатиот…
-
Столе Попов добитник на наградата „Живојин Жика Павловиќ“ за промоција на балканската кинематографија во светот
— 22 октомври, 2024На манифестацијата „Годишни награди за режисерите“, која се одржа во Нови Сад, на истакнатиот македонски режисер Столе Попов му беше врачена наградата „Живојин Жика Павловиќ“ за промоција на балканската кинематографија во светот. Наградата му ја врачи легендарниот актер Предраг Мики Манојловиќ, откако воведно обраќање имаше Ненад Павловиќ, и самиот режисер по професија и син на…
-
Гран при на „Киненова“ за филмот „Жена-убиец“ на грчката режисерка Ева Натена
— 21 октомври, 2024Во Домот на културата „Билјана Беличанец“ синоќа, на последната фестивалска вечер, во преполната сала во присуство на бројни филмски работници, уметници, актери, режисери, претставници на политичкиот и културниот живот на земјава и претставници на дипломатскиот кор беа доделени наградите на 9. издание на МФФ Киненова. „Гран при“ доби филмот „Жена-убиец“ на грчката режисерка Ева Натена,…
-
Познатиот австриски режисер Улрих Зајдл е лауреат на „Киненова, фестивал кој се отвора утре со „Јон Вардар против галакцијата“ на Гоце Цветановски
— 14 октомври, 2024Австрискиот режисер Улрих Зајдл е годинешен добитник на Наградата за животно дело на Меѓународниот филмски фестивал „Киненова“. -Со нас денеска е еден од најинтересните филмски автори, сценарист, режисер и продуцент, Улрих Зајдл од Австрија. Режисерот кој уште пред да го побуди вниманието во 2001 година со „Тегобни денови“, го побуди вниманието и пред тоа на…
-
„Што е прво? Филмот или приказната“ е мотото на 9. МФФ „Киненова“
— 7 октомври, 2024МФФ „Киненова“ ќе се одржи по деветти пат од 15 до 20 октомври, со македонскиот долгометражен анимиран филм на Гоце Цветановски „Јон Вардар против Галаксијата“. -На мое големо задоволство Тематски би ја започнал истата претставувајќи го овогодинешниот фестивалски слоган: Што е прво? Филмот или приказната? Огромна благодарност за целиот визуелен идентитет на овогодинешното издание на…
-
45. ИФФК „Браќа Манаки“: Иднината на фестивалот зависи од она што ќе им го пренесеме на младите
— 1 октомври, 2024На годинешното 45 издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“, најстар фестивал и еден од трите фестивали во светот посветен на кинематограферите, кој се одржа од 21 до 27 во Битола, главната награда „Златна камера 300“ му припадна на германскиот филм „Наставничка канцеларија“ односно на кинематограферката Џудит Кауфман. Секако, одличен филм, безвременски, што…
