Таа напиша дека не е бремена. Гласините дека Анистон е бремена започнаа откако таа беше фотографирана во бикини на одмор со сопругот.
„Презаситена сум од критикувањето и осудувањето на женското тело кое секојдневно се случува под маската на „новинарството“, „првиот амандман“ и „вести за славните“. Секој ден јас и мојот сопруг сме малтретирани од куп агресивни фотографи кои се насобрани пред нашиот дом и кои одат предалеку за да дојдат до каква било фотографија, дури и тоа да значи да нè стават во опасност нас и несреќните пешаци во наша близина.
Ако јас сум некаков симбол за некои луѓе, тогаш е јасно дека сум пример за леќите низ кои ние како општество ги гледаме нашите мајки, ќерки, сестри, сопруги, пријателки и колешки. Објективизирањето и критикувањето на жените е апсурдно и вознемирувачко. Начинот на кој јас сум портретирана во медиумите едноставно е рефлексија на начинот на кој ги гледаме и портретираме генерално жените, мерено по некакви си изопачени стандарди за убавина.
Понекогаш на културните стандарди им е потребна поразлична перспектива за да можеме да ги видиме какви што навистина се – колективно прифаќање… потсвесна согласност. Ние сме одговорни за таа согласност. Малите девојчиња насекаде ја апсорбираат таа согласност. И тоа започнува многу рано. Пораката дека девојчињата не се убави ако не се неверојатно тенки, дека не се вредни за нашето внимание ако не изгледаат како супермодели или актерки на корица од некое списание е нешто што ние свесно го прифаќаме. Ова условување е нешто што девојчињата подоцна го пренесуваат кога ќе созреат. Ги користиме „вестите“ за славните за да го продолжуваме овој дехуманизирачки став за жените, фокусирајќи се единствено на нивниот физички изглед, кој таблоидите го користат за спортски натпревар за шпекулирање… Дали таа е бремена? Дали јаде премногу? Дали се има запоставено себеси? Дали нејзиниот брак е пред распаѓање зашто камерата детектирала некаква физичка „несовршеност“?
Порано си велев дека таблоидите се стрипови, дека не треба да се сфаќаат сериозно, дека се само сапуница која луѓето ја следат само кога им треба нешто да им го одвлече вниманието. Но, навистина не можам да си го кажувам тоа повеќе, бидејќи реалноста е дека следењето и објективизирањето кои ги искусувам од прва рака траат со децении и го рефлектираат изопачениот начин на кој ја проценуваме вредноста на жените.
Конкретно, месецот кој измина ми потенцира колку многу ја определуваме вредноста на една жена врз основа на нејзиниот брачен и мајчински статус. Многуте ресурси кои медиумите ги фокусираа само да откријат дали сум бремена или не (по милијардити пат… но кој брои) насочува кон бесмртната претпоставка дека жените некако се нецелосни, неуспешни или несреќни ако не се омажени и со деца.
Еве го моето мислење на оваа тема: Ние сме целосни со или без партнер, со или без дете. Ние одлучуваме за нас што е убаво кога се работи за нашето тело. Таа одлука е наша и само наша. Ајде да ја направиме таа одлука за нас и за младите жени низ светот кои нè гледаат како примери. Да ја направиме таа одлука свесно, далеку од вревата во таблоидите. Нема потреба да бидеме во брак или мајки за да сме комплетни. Ние сами решаваме што значи „среќни до крајот на животот“.
Смачено ми е да бидам дел од оваа приказна. Да, можеби еден ден ќе станам мајка и ако некогаш станам, јас ќе бидам првата што ќе ви каже. Но, не трагам по мајчинство заради тоа што сум несреќна на некаков начин, како што културата за селебрити вести сака да нè наведе да мислиме. Одбивам да се чувствувам „помалку“ затоа што моето тело се менува и/или сум изела сендвич за ручек и сум била фотографирана од чуден агол и оттаму сметана за едно од двете: „бремена“ или „дебела“. Да не ја споменувам болната непријатност која доаѓа од честитките на пријатели, колеги и непознати лица за измислена бременост (често и по неколкупати на ден).
Од искуство низ годините научив дека навиките на таблоидите, иако се опасни, нема да се променат за брзо време. Но, она што може да биде променето е нашата свест и реакциите на токсичните пораки закопани во навидум безопасните приказни кои се сервирани како вистини и кои ги обликуваат нашите идеи за она што сме. Ние одлучуваме што ќе купиме од она што ни е сервирано и можеби еден ден таблоидите ќе бидат принудени да го видат светот низ едни поразлични, човечни леќи зашто купувачите престанат да го купуваат ѓубрето.
„На окрутноста на животот потребна му е благоста во погледот“, е превод на оригиналното издание „Окрутности живота потребна је благост погледа“, книга од соседството, од авторот Дејан Петровиќ, кој живее во Нови Сад, Србија. Тој зад себе, во неколку децениското пишување, остварил многубројни средби и направил интервјуа со значајни режисери, писатели, со луѓе од уметноста….
Министерот за култура и туризам Зоран Љутков, во просториите на НУ Завод за заштита на спомениците на културата и музеј – Охрид се обрати на прес-конференција по повод најновите археолошки откритија во Охридско-струшкиот Регион. Станува збор за вредни наоди, околку 80, откриени на локалитет во Охридско-струшкиот регион, односно на некропола од архајскиот период, 6 век…
Ново издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. Новото електронско издание на „Збирка ноти – Камерна музика од Љубомир Бранѓолица Vol. I“. претставува избор на дела од богатиот опус на македонскиот композитор со хрватско потекло, Љубомир Бранѓолица. На повеќе од 40-тина страници се сместени шест нотографирани дела, избор од богатиот…
На манифестацијата „Годишни награди за режисерите“, која се одржа во Нови Сад, на истакнатиот македонски режисер Столе Попов му беше врачена наградата „Живојин Жика Павловиќ“ за промоција на балканската кинематографија во светот. Наградата му ја врачи легендарниот актер Предраг Мики Манојловиќ, откако воведно обраќање имаше Ненад Павловиќ, и самиот режисер по професија и син на…
Во Домот на културата „Билјана Беличанец“ синоќа, на последната фестивалска вечер, во преполната сала во присуство на бројни филмски работници, уметници, актери, режисери, претставници на политичкиот и културниот живот на земјава и претставници на дипломатскиот кор беа доделени наградите на 9. издание на МФФ Киненова. „Гран при“ доби филмот „Жена-убиец“ на грчката режисерка Ева Натена,…
Австрискиот режисер Улрих Зајдл е годинешен добитник на Наградата за животно дело на Меѓународниот филмски фестивал „Киненова“. -Со нас денеска е еден од најинтересните филмски автори, сценарист, режисер и продуцент, Улрих Зајдл од Австрија. Режисерот кој уште пред да го побуди вниманието во 2001 година со „Тегобни денови“, го побуди вниманието и пред тоа на…
МФФ „Киненова“ ќе се одржи по деветти пат од 15 до 20 октомври, со македонскиот долгометражен анимиран филм на Гоце Цветановски „Јон Вардар против Галаксијата“. -На мое големо задоволство Тематски би ја започнал истата претставувајќи го овогодинешниот фестивалски слоган: Што е прво? Филмот или приказната? Огромна благодарност за целиот визуелен идентитет на овогодинешното издание на…
На годинешното 45 издание на Интернационалниот фестивал на филмска камера „Браќа Манаки“, најстар фестивал и еден од трите фестивали во светот посветен на кинематограферите, кој се одржа од 21 до 27 во Битола, главната награда „Златна камера 300“ му припадна на германскиот филм „Наставничка канцеларија“ односно на кинематограферката Џудит Кауфман. Секако, одличен филм, безвременски, што…
